Het concept van de vierkante zuil, opwelling van eeuwige groei, van het kiemende verticale element, van een cultureel teken, waarin de wervelzuil, gegrift in de pagina’s, deze verticaliteit schraagt.
De stedelijke ruimte een nobele invulling geven: dat is mijn demarche in de perceptie van mijn werk, waarin de eerste oriëntatie erin bestaat het te doen ontspringen aan de bodem op de Esplanade van het Belgische paviljoen op de Wereldtentoonstelling van Sjanghai 2010, zodat de volledige integratie in de ruimte zijn volle betekenis en zijn volle expressiekracht krijgt.
Vier grote pagina’s schrijven waarin het volume vorm krijgt in een aparte iconografie, waarvan ik het alfabet ken en ontleed met de toppen van mijn vingers. Het geheugen van de oppervlakken, de transcriptie van een toekomst en de kracht van de symbolen, de ontmoeting tussen het hermetisch gesloten universum en de openheid van de tekens, humanisering van de materie waar het teken het oppervlak van deze vier pagina’s volledig gaat invullen, sporen van de mens, van het leven en van het gecodeerde geheugen.
Een innige relatie tot stand brengen tussen het oeuvre en het publiek om een plastische emotie op te wekken.
De deur wijd openzetten, ook voor de droom en het spoor dat de mensheid trekt.
Martin Ankh